Prestoł z cyborium i kiwotem, kon. XIX w. , drewno, snycerka, tech. pozłotnicze, olej, tempera, złoto i srebro na desce.

Opis zabytku:

Główna mensa ołtarzowa - prestoł z cyborium. Wykonana z drewna, złożona z wolnostojącej mensy ołtarzowej, na planie prostokąta, profilowanej (poszerzona w  górnej partii). Baldachim wsparty na czterech eklektycznych kolumnach, ustawionych na prostopadłościennych, profilowanych cokołach. Belkowanie nad kolumnami stanowi oparcie dla łuków i pendentywów u podstawy wielopolowego, ożebrowanego, namiotowego sklepienia. Zdobienia snycerskie pełne i ażurowe, w postaci wici roślinnej, rozet i fryzów, złocone. Powierzchnie polichromowane zielone, zróżnicowane walorowo. Wnętrze sklepienia niebieskie, ze złotymi gwiazdami. W centrum rzeźba gołębicy, srebrzona – symbol Ducha Świętego. W zwieńczeniu cyborium krzyż.

Kiwot - darochronitelnica. Wykonany z drewna, złocony, architektoniczny, w formie cerkwi zwieńczonej centralną, ośmiopołaciową kopułą, opartą na łukach i pendentywach, na niej sygnaturka z krzyżem. Naroża kiwota w formie ryzalitów, w postaci kręconej kolumny, na gierowanym cokole, zwieńczonej belkowaniem i sygnaturką. W ściance frontowej drzwiczki prostokątne, zamknięte od góry łukiem nadwieszonym, w nich ikona olejna na blasze Chrystusa błogosławiącego Dary Ofiarne. Na pozostałych ściankach kiwota trzy ikony o takiej samej formie i technice wykonania: Złożenie do Grobu, Kobiety niosące Myro, Zmartwychwstanie Pańskie.